Kort na de tweede coronavaccinatie werd Corry Tulp (86 jaar) plotseling ziek. Met klachten als benauwdheid, koorts, hoesten en nauwelijks op haar benen kunnen staan ging ze naar de huisarts. Deze verwees mij door naar een longarts en die stelde als diagnose longfibrose. “U heeft een korte levensverwachting,” vertelde de longarts me. Dat kwam wel even binnen, ik had dit totaal niet verwacht. Ik liep al jaren met een kuchje.
De diagnose had grote impact op mij: ik ga dood, ik moet spullen uitzoeken, opruimen, alles regelen enz. Toen ging er bij mij een knop om: niemand weet hoe kort of hoe lang hij nog leeft, dus ik maak er gewoon het beste van. Dat valt niet altijd mee.
Mijn familie nam de diagnose rustig op en ze denken steeds met me mee. Toen ik niet meer goed kon lopen stelden zij voor om en wandelstok te kopen. Ook heb ik op advies van hen een rollator aangeschaft. Zo voel ik me weer zekerder met lopen en blijf ik mobiel.
Mijn kleinzoon (36) komt vrijwel elke dag even langs om te horen hoe het gaat en drinkt dan een bakje koffie met me en geeft hij me een knuffel. Mijn dochter is mijn grote steun en toeverlaat. Ze woont naast me en doet zoveel voor me.
Na de diagnose longfibrose leef ik bewuster naar gebeurtenissen toe. Voor mijn 85e verjaardag maakte ik samen met mijn dierbaren een boottocht over de IJssel. Ook was er een achterkleinkind onderweg, die ik nog graag wilde leren kennen.
Ik houd contact met vrienden, vaak telefonisch en helemaal geen diepgaande gesprekken. Maar gewoon praten over alledaagse dingen. Met hen onderneem ik ook gezellige activiteiten zoals naar een theater of museum gaan.
Ik ben altijd erg actief geweest, maar door de longfibrose kunnen een aantal dingen niet meer. Ik zat op een dansclub maar daar heb ik niet genoeg lucht meer voor. Ik ga nog wel altijd met veel plezier naar de bridgeclub.
"Een pak melk kun je prima gebruiken als halter om armoefeningen mee te doen"
Bewegen is erg belangrijk als je longfibrose hebt. Ik kocht een loopband en daar loop ik iedere dag 5 à 10 minuten op. Ook ben ik via de longfibrosepatiëntenvereniging, waar ik lid van ben, in contact gekomen met een fysiotherapeute, die veel over longfibrose weet en mij oefeningen laat doen die goed voor mijn conditie en spierkracht zijn. Omdat ik mijn conditie goed op peil wil houden, besloot ik om die oefeningen zelf ook thuis te doen. Een pak melk kun je prima gebruiken als halter om armoefeningen mee te doen. En ik mag van iemand een fiets voor in huis (hometrainer) gebruiken dus nu kan ik ook binnen een fietstochtje maken.
De longfibrose heeft me teruggeworpen op mijn eigen wil, om te kiezen voor kwaliteit van leven en om nooit op de geven. ‘Vier het leven.’
